داستانحضرت محمد(ص)-5

جرم بزرگی که یهودیان خیبر داشتند این بود که تمام قبائل عرب را برای کوبیدن اسلام تشویق کردند.این ناجوانمردی باعث شد تا پیامبر با 1400 نفر به سوی قلعه آنان حرکت کردند تا ریشه آنها را درآورند.سپاه اسلام شبانه به قلعه ها رسیدند .صبحگاهان یهودیان خود را در محاصره اسلام دیدند وقلعه هایشان یکی یکی توسط مسلمانان فتح شد تا اینکه به قلعه بزرگی رسیدند که مرحب در آن قرار داشت.پیامبر که حال مصاعدی نداشت ابتدا ابوبکر وسپس عمر را برای فتح آن فرستاد اما هیچکدام موفق به فتح آن نشدند.در نتیجه رسول خدا فرمودند به خدا فردا پرچم را به دست مردی می سپارم که او،خدا وپیامبرش را دوست دارد وخدا وپیامبر نیز او را دوست دارند.همه متوجه شدند که منظور پیامبر حضرت علی است اما ایشان به دلیل درد چشم در جمع حاضر نبود.صبح روز بعد حضرت علی به در چادر پیامبر رسید وپیامبر با آب دهان مبارکش چشمان او را شفا دادند.ایشان پس از بهبودی چشم به سراغ یهودیان رفتند ودر یک مبارزه مرحب را به قتل رساندند و بعد از یک جنگ شدید بین مسلمانان ویهود حضرت درب قلعه را از جا کند ومسلمانان موفق به فتح آن شدند.یهود تسلیم شد وتمام اموال منقولشان به دست مسلمانان افتاد.

غزوه فتح مکه

بعد از صلح حدیبیه مشرکان مکه عهد شکنی کردند وبرخی از همپیمانان پیامبر را تحت فشار قرار دادند که موجب شکایت همپیمانان پیامبر شد.در نتیجه پیامبر برای جنگ با کفار اعلام بسیج عمومی نمودند وسپاه عظیم مسلمانان در سال هشتم هجرت به سوی مکه حرکت کردند.آنها آتشهای زیادی در مکانهای مختلف برای طبخ غذا برپا نمودند که این امر موجب وحشت مشرکین شد.در این زمان بود که عباس عموی پیامبر برای دادن امان وجلوگیری از خونریزی وارد مکه شد وسپس به همراه ابوسفیان نزد پیامبر رسیدند.ابوسفیان در این حضور به ظاهر اسلام آورد چون چاره ای به جز این برای زنده ماندن نمی دید.ابوسفیان بعد از اینکه از خدمت رسول خدا مرخص شد به مکه رفت وهمه را در مسجد الحرام جمع کرد واز آنها خواست تا به هنگام هجوم سپاه اسلام در خانه های خود بمانند یا در مسجد الحرام وارد شوند تا در امان بمانند وقریش نیز چنین کردند ودر نتیجه سپاه اسلام بدون هیچ گونه درگیری ومقاومتی وارد مکه شد وآنرا فتح کرد که به فتح الفتوح معروف گشت .ایشان سپس وارد کعبه شده وتمامی بتها را نابود کردندایشان با بزرگواری وجوانمردی قریش را بخشیدند وآزاد کردند.

جنگ حنین

پس از فتح مکه ،خبر پیروزی مسلمانان به قبایل بزرگ هوازن وثقیف رسید وآنها برای اینکه از حمله پیامبر در امان باشند دست به اقدام پیشدستانه زدند.آنها لشکری عظیم تدارک دیدند وبرای اینکه نفراتشان فرار نکنند زن وبچه خود را نیز با خود بردند ودر منطقه ای به نام اوطاس رسیدند.زمانیکه پیامبر از این اقدام دشمن مطلع شدند با سپاه دوازده هزار نفری به سمت آنان حرکت کردند .مالک بن عوف فرمانده سپاه دشمن دستور داد تا افرادش با شمشیرهای برهنه در شکاف کوهها کمین کنند تا سپاهیان اسلام را غافلگیر کنند.

آنها با این اقدام خود ضربه بزرگی به مسلمانان زدند وخداوند مسلمانان را به خاطر غرورشان از زیادی نفرات به حال خود رها کرد.اما ایستادگی یارانی مثل علی (ع)و عباس ونیز استفاده از جملات مهیج باعث گرفتن مجدد روحیه مسلمانان شد وآنها توانستند با یورش عظیم خود دشمن را ترسانده وتار ومار نمایند.

جنگ ذات السلاسل

در سال هشتم هجرت به پیامبر گزارش دادند که دوازده هزار سوار در سرزمین یابس جمع شده وبا یکدیگر عهد کرده اند که تا پیامبر وحضرت علی را به قتل نرسانند از پا ننشینند.

پیامبر ابتدا گروهی را برای مذاکره فرستادند اما این اقدام بی نتیجه ماند در نتیجه ایشان علی را با گروه کثیری از مهاجر وانصار به نبرد آنها فرستاد.در این نبرد سپاه اسلام به محاصره دشمن پرداخت وابتدا اسلام را به آنها عرضه داشت اما چون آنها اسلام را نپذیرفتند با حمله سپاه اسلام از بین رفته و زن وفرزندانشان اسیر واموالشان نیز مصادره شد.به مناسبت این پیروزی سوره عادیات نازل شد.

ساخت مسجد ضرار

یکی از مسیحیان سرشناس که خود روزی بشارت دهنده اسلام بود پس از مشاهده پیشرفت چشمگیر اسلام احساس خطر کرده وبه مبارزه با اسلام پرداخت و از مدینه به سوی کفار مکه گریخت واز آنها برای جنگ یا پیامبر کمک خواست ودر نتیجه جنگ احد را علیه مسلمین رهبری نمود.او اقدامات زیادی علیه اسلام انجام داد که در یکی از آنها از منافقین مدینه خواست تا مسجدی بنا کنند تا در لوای اسلام از آن علیه اسلام استفاده شود در نتیجه منافقین به سراغ پیامبر رفته واز او درخواست ساختن مسجدی را نمودند و وقتی پیامبر با درخواست آنان موافقت نمود از او خواستند تا شخصا در مسجد حاضر شده ونماز بگذارد.پیامبر قبول کرد تا بعد از بازگشت از جنگ تبوک در مسجد نماز بگذارد.بعد از جنگ تبوک وپیروزی مسلمانان آنها مجددا پیامبر را برای افتتاح مسجد دعوت کردند اما خداوند ایشان را از این توطئه آگاه کردند وآیات 107 تا110 سوره توبه نازل شد.

به دستور پیامبر مسجد را آتش زدند وآنجا را به محل ریختن زباله تبدیل نمودند.

جنگ تبوک

نفوذ اسلام که باعث هراس بسیاری از قدرتها شده بود روم شرقی را که هم مرز با حجاز بود به این فکر انداخت که با اسلام مقابله کند در نتیجه آنها لشکر عظیمی بالغ بر چهل هزار نفر را مجهز کرده ودر مرز حجاز مستقر نمودند.خبر این لشکر کشی به پیامبر رسید وایشان نیز لشکر عظیمی بالغ بر سی هزار نفر را آماده کرده وبا وجود مشکلات بسیار از جمله گرمای هوا و ... به طرف مرز با روم حرکت کردند اما از سپاه دشمن خبری نبود.زیرا آوازه سپاه اسلام موجب هراس آنها شده بود.در نتیجه سپاه اسلام به مدینه برگشت ودر این هنگام بود که پیامبر دستور داد مسلمانان را بطه خود را با سه نفر از مسلمانان که در این لشکر کشی سپاه اسلام را همراهی نکرده بودندبطور کامل قطع کنند.آنها در اثر این تحریم آنقدر در تنگنا قرار گرفتند که شهر را رها کرده وبه بیابانها پناه بردندوآنقدر استغفار کردند تا اینکه خداوند با نزول آیه 18 سوره توبه آنها مورد عفو قرار داد.

خواندن آیات برائت توسط حضرت علی(ع)

در اواخر سال نهم هجرت پیک وحی آیاتی چند از سوره توبه را آورد وپیامبر را مامور نمود شخصی را روانه مکه کند که در موسم حج آیات یاد شده را همراه با قطعنامه چهار ماده ای بخواند.در این آیات امان از مشرکین برداشته شد وکلیه پیمانها نادیده گرفته شد وبه سران کفر ابلاغ شد تا ظرف چهار ماه تکلیف خود را با حکومت یکتا پرستی یکسره کنند و گرنه از آنها سلب مصونیت خواهد شد.

پیامبر ابتدا ابوبکر را مامور کرد تا این پیام را در مراسم حج در عید قربان بخواند اما پیک وحی ابلاغ کرد که فقط پیامبر یا کسی از پیامبر اینکار را انجام دهد.پیامبر نیز فورا حضرت علی را احضار واین ماموریت را به ایشان ابلاغ نمودند.

داستان مباهله

در راستای نامه نگاری پیامبر به سران کشورها ایشان نامه ای نیز به اسقف نجران نوشتند واو ومردمش را به اسلام دعوت کردند.آنها شورایی تشکیل دادند وتصمیم گرفتند تا نمایندگانی را نزد پیامبر بفرستند واز نزدیک دلائل نبوت او را بررسی کنند.هیاتی به اتفاق سه تن از پیشوایان مذهبی به نزد پیامبر آمدند وچون صحبتهای پیامبر آنها را مجاب نکرد تصمیم به مباهله با پیامبر نمودند تا خداوند، دروغگو را رسوا کند.در این هنگام آیه 61 سوره آل عمران نازل شد وفرمان مباهله صادر شد.مکان مباهله در صحرا تعیین گردید.هیات نجران بعد از مرخص شدن از محضر پیامبر با خود گفتند که اگر پیامبر با افسران وسپاهیان خود در مباهله حاضر شود غیر صادق خواهد بود اما همگی در روز موعود دیدند که پیامبر فقط با خاندان خود در مباهله حاضر شده است.از اینرو اسقف گفت که اگر چهره هایی که من می نگرم از خدا بخواهند که کوهی را جابه جا کند دعایشان مستجاب خواهد شد بنابراین از مباهله صرف نظر نمودند وحاضر شدند هر سال به پیامبرجزیه پرداخت نمایند.

آخرین حج پیامبر وماجرای غدیر خم

پیامبر در سال دهم هجرت از طرف خدا مامور شد که در آن سال شخصا در مراسم حج شرکت نماید وبه تبیین احکام واهداف حج پرداخته واز این آئین پیرایه زدایی نماید.اطلاعیه عمومی صادر وبا اقبال مردم مواجه شد.پیامبر در 26 ذی القعده ابودجانه را جانشین خود در مدینه قرار داد وبه سوی مکه حرکت نمودعلی نیز که به یمن رفته بود با 43 قربانی که از مردم نجران گرفته بود به پیامبر ملحق شد .جمعیت عظیمی نیز با پیامبر همراه شدند.پیامبر در طول حج رسالت خود را انجام داد وهمگی مکه را به طرف سرزمینهایشان ترک نمودند.زمانیکه پیامبر به سرزمین غدیر خم رسید جبرئیل آیه یا ایها الرسول بلغ ما انزل.... را ابلاغ نمود که مضمون آن این بود:

ای پیامبرآنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است به طور کامل به مردم ابلاغ کن واگر ابلاغ نکنی رسالت خود را تکمیل نکرده ای وخداوند تو را از شر مردم حفظ می کند.

ناگهان دستور توقف از طرف پیامبر صادر شد.ایشان صبر کردند تا همه جمعیت به آن مکان رسید.هوا بسیار گرم بود.بعد از اقامه نماز ظهر به جماعت، پیامبر بر بالای بلندی ای از جهاز شتر رفت وپس از حمد وستایش خدا بیان فرمود:من به زودی از میان شما خواهم رفت اما دو امانت بسیار گرانمایه را در اختیار شما می گذارم که یکی کتاب خدا قرآن ودیگری اهل بیتم می باشد.از این دو پیشی نگیرید تا هلاک نشوید وعقب نیفتید که بازهم هلاک خواهید شد.همه دیدند که ناگهان پیامبر علی(ع)را به حضور طلبید و فرمود:من کنت مولاه فهذا علی مولاه

هر کس من ولی ورهبر او هستم از این پس علی مولا ولی و رهبر اوست واین سخن را چند بار تکرا ر کرد.ایشان سپس از همه حاضران خواستند که این خبر را به غایبان نیز برسانند.بعد از این بود که آیه ای دیگر نازل شد و تکمیل دین وآئین پیامبر را خبر داد.

بعد از این واقعه مردم به سمت حضرت علی هجوم برده وامامتش را به او تبریک گفتند از جمله این افراد ابوبکر وعمر بودند.

رحلت پیامبر (ص)

چند ماهی از واقعه غدیر خم نگذشته بود که پیامبر در بستر بیماری افتادند اما گاهی به مسجد رفته وبه ارشاد مردم ونیز یادآوری حدیث ثقلین می پرداختند.

سرانجام روح مقدس وبزرگ پیامبر اسلام در ظهر روز دوشنبه 28 ماه صفر به ملکوت اعلی پیوست.حضرت علی جسد مطهر ایشان را غسل داده وکفن کرد وپس از خواندن نماز در محل سکونتش دفن نمود.

با رحلت ایشان باب نبوت ودرهای وحی برای همیشه به روی بشر بسته شد و امامان بعد از ایشان هدایت مردم را بر عهده گرفتند.

منابع قرآنی:

یوسف:92/توبه:25-117-118/مائده:3

نظرات شما عزیزان: